31 mei en 1 juni

Dit is de eerste keer dat ik mij er echt toe moet zetten om een verslag te maken. We hebben de hele dag in Porto doorgebracht. Dat slenteren, het warme weer en af en toe een biertje zorgt er voor als je dan 's-avonds om 21.00 uur bij de camper komt dat je "verrot" bent. Omdat ik weet dat van uitstel vaak afstel komt dan toch maar een klein verhaaltje. Ik laat echter de foto,s weer het meest vertellen.

Misschien maakt het volgende veel goed. Voordat we gisteren omstreeks 10.30 uur uit Fatima vertrokken, zijn we eerst naar de mis geweest. Daar heeft Monique voor al onze dierbaren en reisverhaal volgers een kaars opgestoken. Het was de bedoeling dat we daarna halt zouden houden voor een nacht in Aveiro. Toen we daar omstreeks 13.30 uur aankwamen, vonden we de camperplaats maar niets. (onder een viaduct van de Rijksweg aan de buitenkant van het dorp, zonder ook maar één faciliteit) Hierop in goed overleg doorgereden naar Porto. Daar kwamen we omstreeks 15.00 uur en na 217 km aan op camping Canidelo in Vila Nova de Gaia. Een plaatsje aan de andere kant van de rivier de Douro tegenover Porto. Een mooie camping zo aan de Atlantische Oceaan. Na aankomst kwartier gemaakt, de was gedraaid, een douche genomen en verder lekker in de zon gezeten.

Voor het slapen gaan me nog even zitten ergeren aan het Marokkaanse (schoppers) elftal. Van de scheidsrechter uit net zo'n land was echter alles toegestaan. Na 40 min had ik het bekeken. Ik merkte dat dat ook beter voor mijn gezondheid was.

Vanmorgen 1 juni omstreeks 10 uur met de bus, die vlak voor de camping stopte naar Porto gegaan. Een ritje van een half uur. In Porto hebben we, om de stad te bekijken weer de Hop on Hop off bus genomen. Bij de ticket, die 24 uur geldig is, is inbegrepen: diverse ritten met historische trammetjes en een ritje met een soort van tandrad gondel. Alles een belevenis en leuk om mee te maken. Eén van de oude trammetjes reed alleen heen en weer. Het grappige was dat je nooit achteruit reed. Na het omklappen van de rugleuning, aan het einde van de rit, was je klaar en reed je met je gezicht in de goede richting weer terug naar je beginpunt. (zie foto's)

Opvallend is, misschien heb ik het al eerder vermeld, de bereidwilligheid van de mensen hier om je te helpen en uitleg te geven. Ze nemen daar echt al de tijd voor.

De terugreis met de bus was ook een belevenis. Allereerst de leeftijd van de bus. Ik denk rond de jaren zestig. Voor degene die het weten, waar de CITOSA, NAL of NZH, mee reden. Oud dus, maar niet uitgeleefd. Opvallend was dat de deuren al open gingen voor de bus stilstond en dicht gingen als hij alweer reed. Iets wat tegenwoordig bij ons ondenkbaar is. De rit was ook een belevenis. Door smalle eenrichting straatjes. Aan weerskanten van de bus kon je hand niet meer tussen de bus en de muur houden. Met het grootste gemak reed de vrouwelijke bestuurder er toch doorheen. Af en toe ff stoppen om te wachten dat een in de weg staande auto was verwijderd. Om je echt voor te stellen hoe dit allemaal ging, had je er eigenlijk bij moeten zijn. Verder laat ik alles aan de foto's over. We gaan nu douchen en onder het genot van een wijntje (geen Port) alles nog even laten bezinken. Eén ding kan ik jullie nog wel beloven, morgen wordt het verhaal ZEKER niet lang, (of er moet wat bijzonders zijn) omdat we hetzelfde gaan doen als vandaag. (zie foto's onder kopje foto's)